Πως έβλεπε στο τέλος του 18ου αιώνα ο Φραντσίσκο Γκόγια, ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της παγκόσμιας ζωγραφικής, καθώς και ένας από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους της μοντέρνας τέχνης, τα πολιτικά φαινόμενα; Υπήρχε ή όχι στα τέλη του 18ου (1792) δημόσια διαφθορά ή ήταν οι κοινωνίες αγγελικά πλασμένες; Ποιο ήταν το στερεότυπο του δημοσίου υπαλλήλου μέσα στο μυαλό του ιδιοφυούς Ισπανού δημιουργού;Γράφει και επιλέγει
ο Παναγιώτης Χανός
Από τη συλλογή "Καπρίτσια" το χαρακτικό Se Repulen (Αλληλοπροστατεύονται)...
Γράφει στην κριτική του ο Alfonso Perez-Sanchez (καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης): "Σε αυτή την καταχθόνια τελετή, μαντεύει κανείς ότι η φροντίδα των νυχιών συνδέεται με την αρπακτικότητα. Το χειρόγραφο της εθνικής βιβλιοθήκης καταγγέλει ξεκάθαρα τους δημοσίους υπαλλήλους: "Οι εργαζόμενοι που κλέβουν το κράτος αλληλοβοηθιούνται και αλληλοστηρίζονται. Ο προϊστάμενος τους σηκώνει τον τεντωμένο του λαιμό και τους κάνει σκιά με τις τερατώδεις φτερούγες του". Είναι παράξενο, που για μια ακόμη φορά, που στο προκαταρκτικό σχέδιο, η μορφή που βρίσκεται στα δεξιά, γυμνή στο χαρακτικό, φορά ένδυμα καθολικού μοναχού..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου